ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΣΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΣΤΗΝ ΖΩΗ.

Τρίτη 10 Ιουνίου 2008

Λισαβώνα. 4/7/2004

Στο αεροδρόμιο 4 χρόνια πριν. Φεύγω για Αθήνα, όπου με έχει πάει ο σύζυγος στο αεροδρόμιο. Οντας στο αεροδρόμιο συνειδητοποιώ ότι το βράδυ παίζουμε με την Τσεχία, ακυρώνω το εισιτήριο μου της επιστροφής επιτόπου και αποφασίζω ότι θα μείνω στην Αθήνα για να δω τον αγώνα με την Τσεχία και δίνω και ένα "τελεσίγραφο" στον άνδρα μου "αν περάσουμε δεν γυρίζω, θα πάω στην Λισαβώνα", "καλά κάτσε να περάσουμε και βλέπουμε" " εγώ σου λέω ότι θα περάσουμε, γι αυτό σημείωνε τι θα μου κρατάς, το διαβατήριο μου είναι στο τρίτο συρτάρι, θέλω αυτά και αυτά -του κάνω στα γρήγορα μια μίνι λίστα "... και χαιρετιόμαστε για το ταξίδι. Το βραδυ επιβεβαιωθήκαμε όλοι όσοι το πιστεύαμε και το επόμενο πρωί -ευτυχώς- στα γρήγορα βρήκαμε αεροπορικά και εισιτήρια για το ματς. Τα εισητήρια που βρήκαμε ήταν για την 4η Ιουλίου ξημερώματα με αλιτάλια και έτσι έμεινα στην Αθήνα για 2 μέρες, όπου έζησα ένα από τα όμορφότερα πρόσωπα της Αθήνας ever... ίσως και πιό όμορφο απο αυτό τον Ολυμπιακών αγώνων κατά την ταπεινή μου γνώμη... και αυτό γιατί ο κόσμος παραληρούσε από χαρά,από ενθουσιασμό, από ελπίδα, παραχωρούσε προτεραιότητα, σεβόταν, χαμογελούσε, μιλούσε με τον δίπλα.... φτάσαμε νωρίς το μεσημέρι και κατευθείαν πήγαμε στην κεντρική πλατεία της Λισαβώνας, όπου οι Ελληνες που βρισκόταν εκεί είχαν στήσει ένα τρικούβερτο γλέντι...(τότε δεν είχα μπλογκ και ετσι πολλά από αυτά δεν τα αποθανάτισα) απλά διάλεξα να τα ζήσω... Με ευφυέστατα συνθήματα, ελληνικές φορεσιές και περίσια καλή διάθεση η ώρα πέρασε και ο κόσμος άρχισε σιγά σιγά να κατευθυνετε προς το στάδιο. ......τα υπόλοιπα τα ξέρετε..... το DaLuz από ψηλά , μας υποστήριζαν οι Ολλανδοί μας υποστήριζε και ο κύριος της φωτογραφίας, ο οποίος είχε μία κάβα λίγο πιο κάτω από το ξενοδοχείο Fenix, ο οποίος είναι Πορτογάλλος, είχε στολίσει το κατάστημα του με εκατοντάδες ελληνικά σημαιακια σαν αυτά που βάζουν στα κοκτέιλ, είχε λέει ένα παπού Ελληνα ναυτικό και φυσικά υποστήριζε Ελλάδα. ΟΜΩΣ Η ΧΑΡΑ ΜΑΣ ΕΓΙΝΕ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΡΤΟΓΑΛΛΩΝ. Θέλω να το τονίσω ότι οι ανθρωποι είναι by far οι πιο φιλόξενοι, οι πιο φιλέλληνες και οι πιο καλοί φίλαλθοι. Αγαπάνε την χώρα τους, αγαπάνε την ομάδα τους, λατρεύουν το ποδόσφαιρο, ξέρουν να χαίρονται τις γιορτές ανεξαρτήτως αποτελέσματος, αγαπούν τους Ελληνες και ναι τσαντίστηκαν που έχασαν όχι όμως με μας αλλά με τον Σκολάρι που δεν έβαλε τον Βιτορ Μπαία .... Εύχομαι η εθνική μας να αποδείξει σε όλους τους κακεντρεχής ότι ναι με την καλή της τύχη, γιατί κάνεις ακόμα δεν πήρε τελικό Euro και να ήταν αρχι-γκαντεμης- , αλλά και με την σπουδαία της άμυνα κέρδισε το 2004 (αυτό με την τύχη δεν αποδεικνύετε αλλά η καλή άμυνα όμως??) και έχουμε κάνει και κάτι βηματάκια στην επίθεση... Σωτήρη γερά με τον Ιμπραήμοβιτς (τον Σουηδό) (φαντάσου ότι είσαι ακόμα στον Παναθηναικό και μαρκάρεις τον Τζιοβάνι ...;-) GO GREECE !! GO!!!!!!!!

22 σχόλια:

witchofdaffodils on 10 Ιουνίου 2008 στις 2:21 μ.μ. είπε...

μινωίτισσα σας βλέπω στα φόρτε σας!

ωραίες αναμνήσεις :)

Natassa on 10 Ιουνίου 2008 στις 3:09 μ.μ. είπε...

αυτή δεν ήταν η πρώτη μου φορά στην Πορτογαλία και τις 2 φορές είχα περάσει απίστευτα καλά εξαιτίας των υπέροχων ανθρώπων ...δυστυχώς τις τελευταίες μέρες δεν το χω καθόλου να γράφω (είμαι μονο στο σβήνω ....) αν μπορούσα να διηγηθώ ιστορίες... εμείς ξεμείναμε κάμποσες μέρες -παραλίγο και θα κάναμε εμείς τον Σάββα ...- γιατί δεν βρίσκαμε επιστροφή με αποτέλεσμα να κάνουμε μινι διακοπές στην Λισαβώνα, μια παρέα με τους Πορτογάλους και τους εναπομείναντες Ελληνες ... φανταστικές διακοπές ...

Ανώνυμος είπε...

Ελπίζω να μη σε πειράζει εάν «διαδοθεί» η ιστορία σου...

http://blogs.in.gr/eu2008fans

Ανώνυμος είπε...

Σωτήρη! Τον Ζιοβάνι θυμήσου!

Natassa on 10 Ιουνίου 2008 στις 4:47 μ.μ. είπε...

εγώ τι εγραψα?...
ωχ Καστίγιο.... τον Τζιοβάνι ήθελα να γραψω
Ευχαριστώ ...πάω να διορθώσω ! (μα θυμάσαι πως έκανε ο Κυργιάκος όταν έβλεπε τον Τζιοβάνι??)

κάνε ότι θες με την ιστορία :)

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ! Και εύχομαι να πάτε και στις Αλπεις, πάμε δεν πάμε στον τελικό!

Θυμάσαι την κόκκινη που πήρε ο Ζιο εξαιτιας του Σωτήρη; Το ματς με τον Δούρο δεν ήταν αυτό;

Natassa on 10 Ιουνίου 2008 στις 5:33 μ.μ. είπε...

ναι ... θυμάμαι που το κυνηγούσε μέσα στο γήπεδο να τον δείρει ...αλλά τι λέω σε κάθε ματς τον έδερνε ...λόγω τιμής τον λυπόμουνα τον καημένο τον Τζιοβάννι ....

ασε θέλω να πάω τώρα πάρα πολύ, αλλά δεν μπορούμε να ξεκλέψουμε ούτε μέρα, ερχονται και τα παιδιά του Γιάννη σε λίγες μερες, αλλά όσο βλέπω τις πτήσεις Ηράκλειο Σαλτσμουργκ και τις τιμές...πίστεψε με παθαίνω μεγάλη ταραχή !!!

eleni on 10 Ιουνίου 2008 στις 8:00 μ.μ. είπε...

Νατάσσα,
σε βρίσκω πολύ ποδοσφαιρόφιλη,κι εμένα μ΄αρέσει.

Για την εθνική μας όλοι ευχόμαστε τα καλύτερα.

the_sailor on 10 Ιουνίου 2008 στις 9:19 μ.μ. είπε...

Αξέχαστες στιγμές, εμπειρίες ζωής... :))

Το post σου ό,τι πιο κατάλληλο για να μπούμε και πάλι στο κλίμα... :D

Σοφία on 10 Ιουνίου 2008 στις 10:48 μ.μ. είπε...

Είναι το ημίχρονο του αγώνα με τη Σουηδία, έχω πολύ άγχος, μόλις διάβασα το ποστ σου και είμαι έτσι: :-)))))

faraona on 11 Ιουνίου 2008 στις 12:58 π.μ. είπε...

Κοιτα τωρα...αν σου πω οτι πρωτη φορα ερχομαι σε επαφη με ποδοσφαιροφιλη γυναικα θα με πιστεψεις?

Μπραβο...

τα φιλια μου

Γκρινιάρης on 11 Ιουνίου 2008 στις 1:02 π.μ. είπε...

Μεγάλες στιγμές! Είσαι τυχερή που τις έζησες έτσι!

eleni on 11 Ιουνίου 2008 στις 1:50 π.μ. είπε...

Αχ Νατάσσα,
δεν είχαμε την τύχη του 2004,αλλά ούτε και την ίδια ομάδα.Δεν έπαιξαν επιθετικά,μόνο με άμυνα δεν κάνουμε τίποτα.

eleni on 11 Ιουνίου 2008 στις 2:11 μ.μ. είπε...

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!
Πάω στην παραλία και θα σας ΄"βλέπω" αραιά.

Crazy Tourists on 11 Ιουνίου 2008 στις 3:10 μ.μ. είπε...

Ωραίο ταξιδάκι!!

CrazyTourist2

kiki on 12 Ιουνίου 2008 στις 11:14 π.μ. είπε...

Τυχερη ήσουν που βρέθηκες εκεί. Μακάρι να πάνε καλύτερα απο δω και πέρα και να μη νιώσουμε πάλι την προχτεσινή πίκρα!

Natassa on 15 Ιουνίου 2008 στις 9:48 μ.μ. είπε...

τώρα που μπήκα να απαντήσω στα σχόλια τι να πω?... δεν περίμενα να διαπρέψουμε αλλά δεν περίμενα και αυτή την εικόνα ...οσο δε για τον προπονητή κάθε παιχνίδι που περνά -ακόμα και όταν κερδίζουμε-με κάνει να πιστεύω ότι καιρός είναι να βγει στην σύνταξη, ανυγουει είμαι χαρούμενη που ο Παναθηναικός τουλάχιστον κάνει βήματα, καλά κακά πάντως κάνει.
χαιρετώ σας και εύχομαι να φυσύξει αέρας ανανέωσης στην Εθνική μας.

Natassa on 15 Ιουνίου 2008 στις 9:48 μ.μ. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Juanita La Quejica on 16 Ιουνίου 2008 στις 4:44 μ.μ. είπε...

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου για την φιλικότητα της Πορτογαλίας αλλά και των κατοίκων της. Ένα μόνο δεν ανέφερες: ότι είναι και όμορφοι άνδρες οι Πορτογάλοι! Χαχα! Ειδικά σε σχέση με τους γείτονές τους, κούκλοι!
Τώρα για το ποδόσφαιρο, φέτος λόγω ειδικών συνθηκών δεν παρακολούθησα καθόλου. Από όσα ακούω, όλοι νοιώθουν κάπως ... πληγωμένοι; Προδομένοι; Είναι και πολλά τα λεφτά... καιρός για ανανέωση, όπως τα λες και εσύ.

Phivos Nicolaides on 18 Ιουνίου 2008 στις 7:10 μ.μ. είπε...

Υπέροχες αναμνήσεις, ας ευχηθούμε να ξαναζήσουμε παρόμοιες.

Natassa on 19 Ιουνίου 2008 στις 1:54 μ.μ. είπε...

@ juanita
ότι είναι καλύτεροι από τους γείτονες ναι... πάντως για την Εθνική μας ...χμ καιρός είναι να αλλάξουμε πρωτίστως προπονητή, ο Ρεχάγκελ μεγάλωσε αρκετά, εγώ πιστεύω ότι ένας Ελληνας θα μπορούσε να δώσει άλλο αέρα στην ομάδα...ποιός ? δεν ξέρω... αλλά τι έκανε ο Τεριμ για την Τουρκία θα έπρεπε να είναι οδηγός για εμάς.

@Phivos
για μένα προσωπικά θα είναι το ταξίδι της ζωής μου ...γιατί μου προέκυψε "όλη μου " η ζωή από αυτό :)))

KitsosMitsos on 19 Ιουνίου 2008 στις 2:02 μ.μ. είπε...

Καλό είναι να τα θυμόμαστε γιατί οι μεγάλες χαρές πάντα μένουν.