ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΣΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΣΤΗΝ ΖΩΗ.

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007

Basketball, συνέχεια...

UPDATE Αντί απάντησης στα comments Το 1987 έδινα πανελλαδικές, το σχέδιο διαβάσματος ήταν βάση των αγώνων, άλλωστε δεν έπρεπε να χάσω ούτε ένα. Για να καταλάβετε, μέχρι και το 1986 έπαιζα στην σχολική ην ομάδα αλλά και στον Σ.Α.Ο., είχα ξεκινήσει από πολύ μικρή από την Πέμπτη δημοτικού, όχι γιατί ήμουνα κανένα πρώτο μπόι αλλά γιατί μ άρεσε πάρα πολύ. Θυμάμαι ακόμα που έβαζα την μάνα μου να με ξυπνήσει την Κυριακή νωρίς προκειμένου να δω τον "θαυμαστό κόσμο της μουσικής" και το "ο κόσμος του ΝΒΑ". Μ άρεσε το μπάσκετ, μ άρεσε και όλη η "κοινωνική" ζωή που κάναμε γύρω από το μπάσκετ, αγώνες τα σ/κ, αναγνώριση όταν πηγαίναμε καλά, κοπάνες από το μάθημα στο όνομα της προπόνησης κ.α. Ετσι εξηγείται γιατί αν και Παναθηναικός είμαι και πιστή φίλη του Αρη, γι αυτό και συγκινήθηκα προχθές με την αγκαλιά του Γιαννάκη με τον Γκάλη, για όσους θυμούνται πολύ καλός Γκάλης δεν υπήρχε χωρίς τον Γιαννάκη. Μια ματιά αντάλασαν και μετά ζωγράφιζαν, τόση φαντασία στο παιχνίδι επιτρέψτε μου να πω ότι μόνο ο Jordan με το Pipen, πάντα αναλογικά, φυσικά, με τα φυσικά προσόντα και το ανάλογο πρωτάθλημα που έπαιζε ο καθένας. Και το λίγο που έβλεπα από ΝΒΑ πάντα μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι πολύ καλός Jordan ήταν μόνο όταν έπαιζε με τον Σκότι Πίπεν.(Ο Pipen είναι αυτός που έκανε την δήλωση ότι οι Ελληνες χρειάζεται να μάθουν 66 πράγματα για το μπάσκετ μετά από μια ήττα απο τους αμερικάνους με 66 πόντους διαφορά) (τα λέω όλα αυτά γιατί έχουμε και νέα παιδιά εδώ και είναι δύσκολο να τα ξέρουν) Τέλος πάντων πολυλογώ και θέλω να τελειώσω το επόμενο ποστ για να το ανεβάσω μέχρι αύριο. Εύχομαι να παίξει σήμερα τόσο καλά η ομάδα που να μας επαναφέρει όλο τον χαμένο ενθουσιασμό, είμαι σίγουρη ότι θα κάνουν "ζημιά" στον Λάκοβιτς αφού τον ξέρουν σαν την κάλπικη πεντάρα, άλλωστε και στο ματς με την Barcelona το χειμώνα -με ΠΑΟ- τον εξαφάνισαν, όλη η ομάδα είναι στημένη γύρω από τον Λάκοβιτς, οπότε αν βρουν ρυθμό και κλείσουν τον Λάκοβιτς νομίζω ότι δεν θα έχουμε πρόβλημα. Πολύ θα ήθελα να ξέρω αν ο Ομπράντοβιτς κάνει κανένα τηλέφωνο σε Διαμαντίδη-Ντικούδη- Τσαρτσαρή - Χατζηβρέττα- Σπανούλη ?? (Πεννυ αν μάθεις κάτι πες το !!) ------------------------------------------- H ιστορία του ελληνικού μπάσκετ... Το παρόν... Ο κόσμος.... το πρόγραμμα .... 13/09 20:00: Ρωσία-Γαλλία 13/09 22:30: Ισπανία-Γερμανία 14/09 20:00: Κροατία-Λιθουανία 14/09 22:30: Ελλάδα-Σλοβενία οι σκέψεις... "Πάμε χωρίς φόβο με πολύ πάθος! 13/09/2007 Η μέρα της κρίσης πλησιάζει. Αύριο το βράδυ απέναντι στη Σλοβενία ξεκινάμε -ουσιαστικά- την υπεράσπιση του τίτλου μας ως πρωταθλητές Ευρώπης. Τους ξέρουμε και μας ξέρουν πολύ καλά. Μόνο φέτος το καλοκαίρι παίξαμε δύο φορές εναντίον τους. Την μία στο Στρασβούργο, που χάσαμε και την άλλη στην Αθήνα στο τουρνουά “Ακρόπολις”, όπου νικήσαμε. Η προϊστορία μας με τους Σλοβένους δεν θα παίξει τον παραμικρό ρόλο. Ο αγώνας θα κριθεί στην καρδιά, το πάθος και το καθαρό μυαλό. Εμείς έχουμε δείξει ότι διαθέτουμε και τα τρία. Υπάρχει αισιοδοξία ανάμεσά μας. Νιώθουμε σίγουροι για τους εαυτούς μας. Είμαστε ήρεμοι και ταυτόχρονα αποφασισμένοι. Δεν αισθανόμαστε την ανάγκη ν’ αποδείξουμε το παραμικρό. Πάμε για άλλη μία μάχη. Να είστε σίγουροι ότι θ’ αφήσουμε τα πάντα στο παρκέ αύριο το βράδυ. Για να φύγουμε νικητές και να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπάνω στη διοργάνωση. Σε λίγο πάμε για προπόνηση, οπότε πρέπει να σας αφήσουμε. Να πιστεύετε σε αυτήν την εθνική!" ...από το blog των Παπαλουκά- Διαμαντίδη το blog του Βασίλη Σπανούλη και οι δικές του σκέψεις για την συνέχεια (welcome back!!!) και η αναγνώριση ...δείτε το!

εγώ πάντως ελπίζω στο χρυσό δεν μπορεί κάποτε θα πάρουν και αυτοί μπροστά ... και να πω την αλήθεια μου εγώ μόνο το χρυσό θέλω τον δεύτερο και τον τρίτο ποιός τον θυμάται ? Go Greece GO!!!

7 σχόλια:

νατασσΆκι on 13 Σεπτεμβρίου 2007 στις 11:25 μ.μ. είπε...

Αχ, Νατάσσα μου!

Αυτή η φωτογραφία Γκάλη-Γιαννάκη!!!!!

(ήμουν φανατική του Άρη τότε - από όταν πρωτοείδα το Γκάλη να "πετάει" στον αέρα....

και το '87, ποιος το ξεχνάει;;;;

Αντε, να το ξαναζήσουμε, έστω κι από μακρυά...

Καλή τους επιτυχία!!! :)

Ανώνυμος είπε...

Σου έχω πει ότι στο Ευρωμπάσκετ του 87, ήμουν και εγώ εκεί; Είχα πάει με τη μαμά μου σε τρεις αγώνες: τον πρώτο με τη Ρωσία που είχαμε χάσει, τον ημιτελικό με τη Γιουγκοσλαβία και τον τελικό! Ανεπανάληπτες στιγμές! Να σου πω την αλήθεια, αυτή η εθνική δεν μου βγάζει την ίδια πόρωση. Θέλω να προχωρήσουν περισσότερο για χάρη του Γιαννάκη... (περιμένω να δω φωτό με κουβαδάκια!)

Crazy Tourists on 14 Σεπτεμβρίου 2007 στις 1:23 π.μ. είπε...

Το 87 δεν είχα πάει..Ήμουν μικρός :( Θυμάμαι παρόλα αυτά ότι την ώρα του ημιτελικού ήμασταν σε μια βάφτιση και έγινε το έλα να δεις...
Όσο για τον Άρη, τον πρόλαβα στα τελειώματα αλλά τις Πέμπτες δεν μπορούσα να βλέπω τα παιχνίδια γιατί είχα σχολείο και μου γραφε ο πατέρας χαρτάκι με το αποτέλεσμα και τα βλεπα το πρωι!Αχ, συγκινηθηκα...Ακόμα τα χω κάπου αυτά τα χαρτάκια...

Αντε να δούμε και αύριο!!

CrazyTourist1

Natassa on 14 Σεπτεμβρίου 2007 στις 3:17 μ.μ. είπε...

πάω για update!

Ανώνυμος είπε...

@ Crazy Tourists: Καλό αυτό με τη βάφτιση! Πετούσατε τις μπομπονιέρες στον αέρα??? Μου θύμησες τις Πέμπτες, που πήγαινα αγγλικά και τρέχαμε μετά το σχόλασμα να προλάβουμε τον αγώνα... Και να σκεφτείτε ότι υπάρχουν πλέον παιδιά μου είναι σε ηλικία ψήφου και που έχουν ζήσει αυτές τις στιγμές... Ωχ!

Ανώνυμος είπε...

@ Natassa: Χα, του την έφεραν του Λάκοβιτς! Όσο για τον Ομπράντοβιτς, έχω την εντύπωση ότι εάν τους τηλεφωνήσει θα τους πει: «Αντε τελειώνετε γιατί έχουμε και μια προετοιμασία να κάνουμε»! Πρέπει όμως να σου πω κάτι που μου έχει κάνει εντύπωση. Υπάρχουν αρκετοί αθλητικοί συντάκτες που δεν μιλάνε με καλά λόγια για τον Γιαννάκη. Λένε μάλιστα ότι όλη τη δουλειά την κάνει ο Κακιούσης. Προσωπική εκτίμηση: ίσως γιατί ο Γιαννάκης δεν τους δίνει -όπως λέμε- θέματα, δηλαδή ειδήσεις. Σε αντιπαράθεση, αντιγράφω δήλωση του Γιαννάκη πριν τον αγώνα με τη Σλοβενία: «Όταν διαφωνούμε δεν πρέπει να μισούμε, ούτε και να νευριάζουμε. Πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα πάντα με ηρεμία. Με αυτό τον τρόπο όλοι μπορούν να είναι σωστοί. Δεν είναι δική μου αυτή η ομάδα. Είναι η ομάδα όλων των Ελλήνων. Ξέρω πολλούς που έχουν φρέσκες ιδέες και θέλουν να την υπηρετήσουν. Πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα τους δοθεί η ευκαιρία να το κάνουν. Αυτό είναι το σωστό». Μερικοί άνθρωποι δεν φτάνουν τυχαία τόσο ψηλά...

Ανώνυμος είπε...

@ crazitourists: ήθελα να γράψω «δεν έχουν ζήσει αυτές τις στιγμές». Κεκτημένη ταχύτητα στη δακτυλογράφηση, ως συνήθως...